Kolekshon permanente

De getoonde collectie kunst en nijverheid bestaat onder meer uit schilderijen, etsen, tekeningen, beelden, meubilair, glas en textiel.

De stijlkamers

Stijlkamer 1 is ingericht als 19e-eeuwse woonkamer met meubels gemaakt van mahoniehout door Curaçaose schrijnwerkers. Mahoniehout werd veel gebruikt omdat het een houtsoort is dat niet gemakkelijk door witte mieren wordt aangetast, die veel voorkomen op het eiland. Een leuk detail is de mahoniehouten deur, een buitendeur met koperen knop uit het huis van de familie Alvares Correa van de Bredestraat in Punda. Dit huis was bij afbraak bewoond door de historicus en kunstenaar John de Pool. De eettafel is de oudste eettafel op het eiland.

Stijlkamer 2 is ingericht als 19e-eeuwse slaapkamer met mahoniehouten meubilair. Te zien zijn onder andere twee hemelbedden, verschillende kasten, een viertal ledikanten en kinderbedjes, wastafels en diverse stoelen.

De antieke meubels in Stijlkamer 1 en 2 zijn mooi gecombineerd met kunstwerken uit onze vaste collectie; Een verzameling van Nederlandse en internationale kunstenaars uit de 20e eeuw. Met onder andere een schilderij van Han van Meegeren (1889 – 1947), de beruchte Nederlandse kunstenaar die werk van de 17e-eeuwse meester Johannes Vermeer had vervalst. Van Meegeren werd na zijn bekentenis vervolgd en veroordeeld, tot grote schande van Vermeer experts die zijn werk voor origineel hadden aangezien. Andere grote namen waarvan werk is te zien in deze zaal zijn Charley Toorop, Jan Sluijters, Corneille, Isaak Israëls, Carel Willink en Edgar Fernhout.

Middengang

De middengang bevat uitsluitend locale kunst: schilderijen en prenten van Curaçaosche kunstenaars, kunstenaars uit het Caribisch gebied en kunstenaars die op Curaçao werkzaam zijn geweest. Bekende namen zijn onder meer: Hipolito Ocalia, Enrique Olario, Maximiliano Felino Nepomuceno, Luigi Pinedo, José Maria Capricorne en Jean Girigorie.

West-Indië Zaal

Achter in de zaal bevindt zich het grote “glas-in lood” werk van Willem Bogtman. Het is de kaart van het Caribische gebied gemaakt voor de Wereldtentoonstelling te New York in 1939. Ook groots in deze zaal is het arbeiderspaneel van Charles Eyck. Als vriend van de familie Engels, droeg hij het museum een warm hart toe. Deze zaal wordt ook gebruikt voor muzikale concerten vanwege de akoestiek:hoge plafonds en een houten vloer.

Meester Zaal

De meesterzaal wordt gebruikt voor wisselende tentoonstellingen. De informatie over de huidige tentoonstelling hangt dan ook in de zaal.

Carillon

Het Carillon “De Vier Koningskinderen” is vernoemd naar de vier prinsessen uit het Huis van Oranje, te weten Beatrix, Irene, Margriet en Marijke. De vier namen zijn in de grootste klok gegraveerd. Het carillon bestaat uit 47 klokken, die aan de achterkant van het museum te zien zijn. Op de andere klokken staan de namen van personen die een belangrijke bijdrage hebben geleverd op sociaal, cultureel, historisch en/of economisch gebied op Curaçao. Ook zijn er klokken opgedragen aan in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde Curacaoënaars. Het carillon werd op 12 augustus 1951 ingewijd met een concert door de beroemde Nederlandse beiaardier Leen ’t Hart.

Keuken

Deze traditionele Curaçaose keuken met verschillende lokale gebruiksvoorwerpen uit de 19e en 20e eeuw valt het meest op door de rode muren met witte stippen. Volgens overlevering werden de witte stippen gebruikt om de vliegen of boze geesten weg te jagen. Naar alle waarschijnlijkheid werd de rode kleur echter gebruikt om het vuil dat door het houtskool werd geproduceerd te verdoezelen en de witte ballen voor het weerkaatsen van licht om het geheel lichter te maken.

Bogen Galerij

In de galerij aan de linkerkant van het museum staan meerdere grote “Zjars”.
De “Poron” hield het drinkwater koel en een grote “Zjar” met een houten deksel voldeed als watervoorraad. De koelkast gemaakt van hout en zink dateert uit de laat 19e eeuw. Door ijsblokken op de onderste plank te zetten kon gedurende enige dagen vlees geconserveerd worden.

De Museumtuin

Het Curaçaosch Museum is omringd door een tuin met een oppervlakte van 5.000 m2. De aanwezige bomen en planten geven een goed beeld van de Curaçaose vegetatie. Een aantal grote tamarindebomen geven schaduw. Ook in de tuin staan de calabas, de Indju, de Wayaka, Aloe cactussen en verschillende kleuren Trinitaria.

Verspreid door de museumtuin staan diverse beelden. Voor de hoofdingang staat bijvoorbeeld het beeld van Manuel Piar (Curaçao 1774 – Venezuela 1817) en aan de zijkant zit Pedro Luis Brion (Curaçao 1782-1821), gemaakt door Gabrielle de St.Dénis. Beide vrijheidsstrijders groeiden op in Otrobanda.

Achterin de tuin bevindt zich het Kinderdorp, dat bestaat uit een viertal gebouwtjes: een ‘Kas di Tabla’ dat laat zien hoe een Toko er vroeger uitzag, een kunukuhuisje ‘Kas Palu di Maishi’ genaamd, een authentieke indianenhut en de spin ‘Kompa Nanzi’ , waar in de schaduw regelmatig activiteiten voor kinderen worden georganiseerd om spelenderwijs kennis te maken met de Curaçaose cultuur.

Kiosk

Tussen 1890 en 1901 worden er vier muziekkiosken op Curaçao gebouwd, te weten voor het paleis van de Gouverneur, op het Brionplein, op het Van Walbeeckplein en op het Wilhelminaplein. De originele kiosk van Brionplein werd in 1930 weggehaald. Zeven jaar later wordt er een nieuwe Kiosk geïnaugureerd door Harmonia St. Cecilia ter nagedachtenis aan Shon Jantji Boskaljon die een jaar eerder (1936) overleed. Deze Kiosk werd in 1961 weer om verkeerstechnische redenen verwijderd van het plein. Delen van de Kiosk werden eerst in een tuin te Cas Cora bewaard. Pas vele jaren later werden sommige delen (o.a. het raamwerk van het dak en stukken van enkele pilaren) door Lucilia Engels-Boskaljon teruggevonden in de mondi van Koral Tabak. Een nieuwe kiosk, ontworpen naar het model van de kiosk van 1937 van het Brionplein en met het oorspronkelijke raamwerk van het dak van de oude kiosk, wordt op 18 mei 1986 ingewijd in de tuin van het Curaçaosch Museum te Mundo Nobo.

Snip Galerie

In de Snip Galerie staat de cockpit van de Snip, een Fokker F-XVII, het eerste KLM vliegtuig dat in december 1934 de Atlantische Oceaan overstak van Nederland naar Curaçao. De totale tocht duurde 7 dagen, 19 uur en 20 minuten. De totale vliegtijd bedroeg 54 uur en 27 minuten over een afstand van 10.488 km, met in totaal zes tussenstops voordat hij op Curaçao landde.